برکسی پوشیده نیست که به‌دلیل خشکسالی، نقاط مختلف کشور از کم آبی رنج می‌برند و این اتفاق در شمال هم مشکلات عدیده‌ای را به وجود آورده است. از این‌رو بارش باران در این منطقه نسبت به سابق کاهش قابل توجهی پیدا کرده ولی سؤال مهم این است چرا در دورانی که درشهرهای کوچک گیلان یک ماه پیوسته و بدون مکث باران می‌بارید چنین اتفاقاتی نمی‌افتاد و از سیل و آبگرفتگی و این حرف‌ها خبری نبود. جواب این سؤال را باید کارشناسان محیط زیست بدهند و این نکته را روشن کنند که در شمال چه اتفاقی افتاده است.

چرا شهرهای باران خیز گیلان اینگونه در برابر بارش‌هایی کوتاه مدت هم زمینگیر می‌شوند؟ این اتفاق چه ارتباطی با نابودی محیط زیست گیلان دارد و چرا مدیرانی که کوه و دشت و جنگل را نابود کرده‌اند و حتی در قله کوه‌ها هم مجوز ساخت و ساز داده‌اند به جایی برای پاسخگویی دعوت نمی‌شوند؟

مدیر کل اداره محیط زیست گیلان همین روزها در گفت‌و‌گو با خبرگزاری‌ها اشاره کرده که مهم‌ترین عامل وقوع سیل‌های اخیر، تخریب مراتع و نابودی جنگل‌ها و درختان است و بیشتر از این توضیح نداده است. یکی از سندهای آقای مدیرکل می‌تواند این باشد که ۴۰ سال پیش در لنگرود کوچک تالابی وجود داشت به نام کیاکلایه که وسعتش به ۳۵۰ هکتار می‌رسید و اکنون از آن تنها ۱۰۰ هکتار بیشتر باقی نمانده است. یعنی در طول این سال‌ها ۲۲۰ هکتار آن را خشک کرده‌اند و در بخشی از آن مسکن مهر ساخته‌اند و بخشی را هم به افراد حقیقی و حقوقی واگذار کرده‌اند و نقطه استراتژیک و مهم شهر که زیستگاه پرندگان مهاجر بود و بخش وسیعی از بارش‌های فصلی را جذب می‌کرد بر باد رفته و چالشی جدی را به وجود آورده است.

این تنها یک نمونه از ده‌ها رفتار غیر مسئولانه مدیرانی است که تصمیمات اشتباهشان به بهای نابودی زندگی ده‌ها هزار آدم تمام شده و آب از آب هم تکان نخورده است. دست‌های پشت پرده و مافیای پول و قدرت همچنان به نابودی منابع طبیعی ادامه می‌دهند و حتی در قله کوه‌های منطقه هم مجوز ساخت و ساز می‌گیرند و به کسی هم پاسخگو نیستند. سیل‌های مداوم گیلان این نکته را ثابت می‌کند که مدیران عالیرتبه دولت و قوه قضائیه‌ باید به ماجرای سیل‌های سریالی ورود کنند وگرنه چیزی از گیلان باقی نمی‌ماند.