🔸️بهزاد پورمحمدی

🔹️سر مقاله لنگرود

بازار قدیمی لنگرود سال‌هاست قلب تپنده این شهر است؛ جایی که نه‌تنها کالا و محصول، بلکه فرهنگ و هویت ما مبادله می‌شود. در کوچه‌های باریک و پرهیاهوی آن، صدای فروشندگان با لهجه شیرین گیلکی درهم می‌آمیزد با عطر برنج تازه و سبزی‌های محلی. این بازار تنها یک محل خرید نیست؛ موزه‌ای زنده از سبک زندگی گیلانی است.

اما پرسش اصلی این است: چرا این ظرفیت عظیم، هنوز به یک جاذبه ملی در حوزه گردشگری بدل نشده است؟

لنگرود، با طبیعت بی‌نظیرش از تالاب کیاکلایه تا سواحل چاف، از پل خشتی تا بقعه‌های تاریخی، می‌تواند همانند ماسوله و انزلی در نقشه گردشگری ایران بدرخشد. با این حال، کمبود زیرساخت، نبود برنامه‌ریزی مدون و نادیده گرفتن ظرفیت رسانه‌ای شهر، فرصت‌ها را یکی پس از دیگری از ما می‌گیرد.

امروز باید بازار محلی لنگرود را نه‌فقط به چشم یک مرکز خرید، بلکه به‌عنوان یک برند گردشگری معرفی کنیم؛ جایی که گردشگران داخلی و خارجی برای تجربه «زندگی محلی» به آن سر بزنند. این کار تنها با همراهی مسئولان، اصحاب رسانه و مردم شدنی است.

بازآفرینی معماری بازار و حمایت از کسبه قدیمی

معرفی صنایع‌دستی بومی در قالب نمایشگاه‌های دائمی

پیوند بازار سنتی با جشنواره‌های گردشگری (مانند جشن برنج یا شب‌های موسیقی گیلان)

حضور فعال رسانه‌های محلی برای برجسته‌کردن این هویت

لنگرود می‌تواند الگویی باشد برای پیوند اقتصاد محلی با گردشگری پایدار. اگر امروز صدای بازار و جاذبه‌های گردشگری شهرمان را بلندتر کنیم، فردا لنگرود نه‌فقط در نقشه گیلان، بلکه در ذهن هر مسافر ایرانی جای خود را پیدا خواهد کرد.

«به نظر شما بازار محلی لنگرود چطور می‌تواند به جاذبه گردشگری تبدیل شود؟»